16 Eylül 2011 Cuma

sessizlik



Sigarasını doldurarak içtiğinden beri takıntılıydı tütünün izmaritten taşması konusunda. İşaret parmağı ile ortadan yada baş parmağı ile filtreden vurma gibi bi alışkanlığı vardı izmarite. Artık bunu değiştiriyordu biraz. Küllerinin uçuşması her an düşebilecekmiş hissi veriyordu ona. O yüzden kül tablalarının köşelerinde döndürerek kalem kıvamına getirirdi. Bu düzenlilik hissini severdi sigarasında.

Ama yolda yürürken gene vururdu ve bazen tütün yarısı yanmamış halde yere düşerdi, sigarasını bi daha yakmak zorunda kalırdı. Belediye 50 metrede bir kül tablası koysa olmaz mıydı sokaklara? Yarısı yanmamış ve diğer yarısı kararmış olan tütün belki de kararsızlık anlarını hatırlatırdı ona. O yüzden sevmezdi bu görüntüyü. Kararsızlıktan sonra da elinde bi daha yakması gereken şey onu hüzünlendirirdi.

Sonra ağaçları ve direkleri fark etti. Bazı aralıklarla durur, kül tablası kadar rahat olmasa da, bastırarak/döndürerek düzeltirdi küllerini. Bazı duvarlar vardı bi de "mahallenin gençleri" nin tünedikleri. Onlarda iyi olurdu bu düzeltme işinde... Sonra da ince bi gülümsemeyle devam ederdi yoluna. Bu gülümseme hem bi çözüm bulmanın, hem de insanlar bana bakıp ne düşünüyo acaba duygusunun bi yansımasıydı.

Parka gidip otururdu gecenin bazı vakitleri ve tek başına. Gelipgiden, geliphiçgitmeyen, durupduruphatırlanıpunutulan can sıkıntıları vardı, çeşit çeşit... Bu anlarda gökyüzüne bakmayı severdi, sakin sakin... Dalıp giderken sigarasını ağzına götürdüğünde dumanın gelmediğini fark edip yerdeki kararsız tütünü görmesi bir olurdu.

Tam böyle bi gecede, bütün bu 'alışılageldik'ler yaşanırken bi kadın çıkageldi. Yanına oturdu ve sarıldı. Ağlıyordu kadın... Ama yıllardır o anı bekliyorcasına kararlı ağlıyordu. Çıt çıkmıyordu ve kadın, tüm geçmişini arkada bırakmanın cesareti ile sadece onun kollarında ağlamak için ağlıyordu tüm durgunluğu ve naifliğiyle... O da sessizliğinin dili varmışçasına baktı kadına ve kollarını sardı omuz tarafına bi yerlere.

"Beni nası buldun?" dedi adam.
"Ağaçlardaki, duvarlardaki sigara izlerini takip ettim." dedi kadın.

Adam sustu. Kadın sustu.

Sessizlik bu sefer bir müzik oldu ve çalmaya başladı. İkisi de eşlik ettiler ve tabi ki kimse duymadı onları.

Sigara kendi kendine yanmaya başladı...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder