Yıllar önce bi şarkı yapmıştım(k). Şimdi aslında, alakasız bi anda, hatırlayıverince tuhaf oldu. Gömleğimin düğmesinin birden düşüvermesi, hatırlatıverdi. Gariptir, tüm dizeleri de aklıma geliverdi. Buruk bi tadı vardı, durgun bi sesi, naif bi kokusu... Ama sahiciydi bu şarkı, yani bi kerede, öyle gelişine çıkıvermişti. Benimse söylerken duru bi tadım vardı, derin bi sesim, belli belirsiz bi kokum...
Arşiv niteliğindedir:
Her gün teker teker dökülüyor gömleğinin düğmeleri,
Hani sana sanki yapraklar, sonbahar gibi
Bişiyler hatırlatıyor, biraz yoklasan kendini.
Göğsünün ortalarından bi koku geliyor arada burnuna...
Yitirdiğim yerde başlar tüm cümlelerim,
Biraz kararsız olur noktalama işaretlerim,
Elbet biraz yersiz...
Karanlığın ortasında el yordamıyla,
Bulmaya çalışmak sanki anlamsız,
Baktım gördüm karaya vurmuş
Tüm masumiyetim...
Hani vardı ya o, eski bi film miydi neydi
Bi kitap mıydı?
Bi cümle vardı, hayatının orta yerine kıvrılan.
Anahtar kelimelerden yarattın bulmacalar,
Hep ne aradığını bilmeden!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder