kulak misafiri

"Bakma bana öyle" . "Çünkü bakınca konuşamıyorum, konuşamayınca düşüncelerimi dile getiremiyorum. Sonsuza kadar bakışabilsek keşke, tek isteğim bu. Ama bak bu insanlar, ışıklar, gözler, arabalar, ağaçlar... Yani konuşmam gerekiyor, çünkü susamayız daha fazla..."

dedi adamın teki yanındaki kadına, ben yorgunlukla ve sırtımda yüklerle, en zombi halimle dönerken evime, bu gece...

Sonra yıllar önce bi insanevladı ile yaptığım konuşmayı hatırladım.

" Ne biliyim şu yaşantımız olmasa, bu düzen, bu aileler, bu insanlar; hatta dünya olmasa. Uzay gibi bi boşluk olsa, kimsenin olmadığı, yalnızca ikimiz... Ve biz, şu an çimlere uzanıp birbirimize baktığımız gibi baksak o simsiyah yerde. Sadece baksak, sonsuza kadar..."

çok iddialı buldum bu lafları, nasıl söylemişim ulan! Bu kadar mı sevmişim ?! Hepsi bir dişinin gönlünü daha fazla kazanabilmek için söylenmiş şeyler olabilir. Ama o an gerçekten samimi olarak bunu söylediğimi zannediyorum.

Sonra insan herhangi bi duyguyu herhangi bi şekilde en az bir kere derinden hissetmiştir, hisseder diye düşündüm. Korkma, kıskançlık, nefret, şefkat, vs... Ama sonra unutulup gidiyor, o duyguyu bir daha yakalayabilmek için rulet masasında hep kırmızıya koyuyoruz ve her defasında kaybediyoruz. Yada o kadar büyük bi meblağ kazanamıyoruz bi daha.

diye de düşündüm.

Siz ikiniz nolursunuz bilmiyorum ama sevgili çift, yıllar sonra hatırlanacak bir sahne yaşadınız az önce, hem de yalnızca ikinizin hatırlamayacağı...